El diagnóstico se transformó en mi carta de presentación. A los 21 años me diagnosticaron Parkinson es una frase que ya empiezo a aborrecer. Además, ha sido la justificación para todo (o casi todo). No puedo, tengo Parkinson. Supongo que es parte de la asimilación. Pero NADA MÁS.
Casi diez años contigo, pero YO sigo siendo YO. Es un diagnóstico. No me define. Y a ti tampoco.
Moltes gràcies i moltes felicitats per crear aquest WordPress tant necessàri, pot ser d’ajuda per molta gent, pot donar suport, pot crear un grup d’ajuda mutua, molt important i molt necessàri en aquests casos, gràcies i felicitats de nou!! Ets molt gran Judit!!